پيام
+
[تلگرام]
#علي_برکت_الله
«عَلي بَرَکَة الله» که فارسي زبان ها براي سهولت و نداشتن «تاء مربوطه» در رسم الخط، کلمه «بَرَکَة» آن را با حرف«ت» (مفتوحه) و به شکل« برکت» مي نويسند در «سنت نبوي»(ص) از جمله اذکار و عباراتي معنوي به شمار مي رفته که جهت خوش يُمني ، فزوني و زيادت در کارها بيان مي شده است.[1]
اما در طول تاريخ، برخي افراد ستمگر و جنايت پيشه نيز در لباس اسلام و معنويت و پيشبرد مقاصد شيطاني خود از اين عبارت استفاده کرده اند که جز تباهي، رياکاري، فتنه انگيزي و ستم پيشگي چيزي در برنداشته است و در اين فرصت تنها به چند نمونه در ادامه اشاره مي شود:
1- «معاويه» (م.60 ق.) خليفه معروف «اُمَويان» و از دشمنان سر سخت و ناجوانمرد حضرت امير مومنان علي(ع) و در اصل قاتل واقعي امام حسن مجتبي(ع) وکُشنده بسياري از محبان و شيعيان امام علي(ع) در آن عصر، روزي به يکي از سرداران جنايتکار خود به نام «سُفيان بن عوف غامِدي»(م.52ق.) دستور عزيمت به جنگ داد و به وي گفت:
«سِر على بركة اللّه!»
( حرکت کن عَلي بَرَکَت الله!)
او نيز رهسپار شد و در سرزمين «روميان» به هلاکت رسيد.[2]
معاويه همچنين در فتنه قتل «عثمان»(سومين خليفه سياسي مسلمانان) يکي از ياران خود و به عبارتي يکي از دشمنان و مخالفان امام علي(ع) را به نام «عبدالله بن عامِر حَضرَمي»(م.59 ق.) را به شهر «بصره» فرستاد تا قتل عثمان را در نزد مردم و بزرگان آنجا به گردن امام علي(ع) بياندازد لذا قبل از سفر و عزيمت بدو گفت:
«يا ابن الحضرمي سِر على برکة الله الي أهل البصرة!»
(اي پسر حَضرَمي به سوي مردم بصره حرکت کن علي برکت الله!)[3]
و نيز معاويه در ايام بيعت گرفتن مردم با خود و همچنين چانه زدن ها با امام علي(ع) بر سر خلافت برخي مناطق بلاد اسلامي در صورت بيعت با ايشان،نامه اي به جهت مشاوره و حمايت هر چه بيشتر خود به «عَمرو عاص»(م.43 ق.) نوشت که در آن زمان در « فلسطين» زندگي مي کرد زيرا مي دانست که او هم حيله گر است و هم دشمني و کينه توزي شديدي نسبت به امام علي(ع) دارد لذا در بخشي از آن نامه خطاب به عمرو عاص آورد:
«فاقدم على بركة اللّه!»
(پس [در زمينه حمايت و مشاوره در امر بيعت مردم با من و همچنين جلوگيري از نفوذ و قدرت علي(ع) عليه من] اقدام کن علي برکت الله!) [4]
2- «يزيد پسر معاويه» (م.64 ق.) خليفه ستمگر و معروف اموي که قاتل اصلي امام حسين(ع) و اصحاب گرامي ايشان در فاجعه جانسوز «کربلا» بود،روزي يارانش از وي پرسيدند طبق چه نشانه و علامتي متوجه شويم که ديگر نمي خواهي در نزد تو حضور داشته باشيم و در کنارت بنشينيم؟ يزيد در پاسخ گفت:
«إذا قلت على بركة اللّه!»
(زماني که گفتم علي برکت الله)[5]
يزيد همچنين يکي از سرداران خونخوار و سفاک خود به نام «مُسلِم بن عُقبَه»(م.63 ق.)را براي قتل عام مردم«مدينه» فرستاد که او آن جا را به خاک و خون کشيد و قبل از عزيمت،يزيد به او گفت :
«فسِر على بركة الله»
(پس رهسپار شو علي برکت الله!)[6]
3- «حَجّاج بن يوسف ثَقَفي»(م.95 ق.)که از دشمنان قسم خورده شيعيان بود و بسياري از آنان را در عراق شکنجه و همچنين به قتل رساند زماني که به مدينه لشگر کشي کرد تا «ابن زُبَير»(م.73 ق.) از مخالفان بني اميه را شکست دهد و به قتل برساند. هنگامي که به او دست يافت فرمان قتل او را به سپاهيان خود اين گونه صادر نمود:
«احملوا على بركة الله!»
(حمله کنيد علي برکت الله!)[7]
4- «وَليد بن عبدالملک بن مَروان» ششمين خليفه از سلسله امويان (تيره بني مروان) و از قاتلان و چهره هاي خونخوار و جنايتکار در تاريخ اسلام است که تا سال 96 ق. خليفه مسلمانان بود. اين شخص جنايت پيشه، قاتل اصلي امام سجاد(ع) نيز به شمار مي رود. بعد از آن که پدرش «عبدالملک بن مروان»(م.86 ق.) هلاک شد، بالاي منبر رفت و بعد از حمد و ثناي خداوند،مردم را به خلافت خود بر مسلمانان فراخواند و گفت :
«انهضوا فبايعوا على بركة اللّه!»
(برخيزيد و آنگاه[با من] بيعت کنيد علي برکت الله!)[8]
5- «منصور»(م.158 ق.)دومين خليفه جنايتکار و ستم پيشه «عباسيان» بود که در دوران خلافت او بسياري از شيعيان اهل بيت(ع) به شکل هاي فجيع به قتل رسيدند و در واقع وي قاتل اصلي امام صادق(ع) نيز محسوب مي شود.منصور عباسي،پايتخت خلافت اسلامي را به شهر «بغداد»انتقال داد و زير بناي آن و امکانات مورد نظر را جهت اين مرکزيت فراهم نمود.وي در زماني که به افتتاح اوليه پايتخت آمده بود، بعد از يادکرد نام خدا و سپاسگزاري و بيان اين که زمين به خواست خدا به هر بنده اي که بخواهد به ارث مي رسد و عاقبت نيک مختص اهل تقوا است، آنگاه گفت:
«ابنوا على بركة اللّه!»
[اين پايتخت(بغداد)] را بنا کنيد علي برکت الله![9]
نويسنده و محقق: سيد مرتضي ميرسراجي(دانشجوي دکتراي تخصصي الهيات و معارف اسلامي،علوم قرآن و حديث)
پي نوشت
[1] المحاسن، ج 2، ص 354،ال
زمزمه نسيم
98/8/18