کشکول

فصل ششم : میزان‌ 

توضیح

یکی از مواقف مهوله قیامت موقف میزان و سنجیدن اعمال است
قالَ اللَّهُ تَعالی فی اَوائِلِ سُورَةِ الْاَعْراف :
«وَ الْوَزْنُ یَومَئِذٍ الْحَقُّ فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازینُهُ فَاُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ وَ مَن خَفَّتْ مَوازینُهُ فَاُولئِکَ الَّذینَ خَسِرُوا اَنْفُسَهُم بِما کانُوا بِآیاتِنا یَظْلِمُونَ»(240)
«وزن و سنجیدن اعمال در روز قیامت حق است پس هر که سنگین باشد ترازوهای(241) او یعنی حسنات او ، پس ایشانند رستگاران ، و هر کس سبک باشد ترازوهای او پس ایشانند که زیان کردند جانهای خود را به سبب آنچه بودند که به آیات ما ظلم می‌کردند یعنی انکار می‌کردند عوض آنکه تصدیق کنند» .
و در سوره قارعه فرموده : «اَلْقارِعَةُ مَا الْقارِعَةُ تا آخر سوره قارعه . . .»
«قارعه» یعنی قیامت به جهت آنکه می‌کوبد دلها را به فَزَع و ترس . پس معنی چنین باشد : «قیامت و چیست قیامت؟ و چه دانا کرد تو را که چیست آن؟ روزی که می‌باشند مردم مانند پروانه پراکنده ، و می‌باشند کوهها مانند پشم رنگ شده و حلاّجی شده . پس اما آنکه گران آمد سنجیده‌هایش یعنی حسنات و خیراتش پس او در عیشی است پسندیده ، و اما آنکه سبک آمد سنجیده‌هایش پس مأوایش «هاویه» است ، و چه دانا کرد تو را که چیست هاویه؟ آن آتشی است بسیار سوزنده» .(242)
بدانکه برای سنگین کردن میزان اعمال شاید هیچ عملی مثل صلوات بر حضرت رسول و آل آن جناب - صلوات اللَّه علیهم اجمعین - و مثل حُسنِ خُلق نباشد ، و ما در اینجا به ذکر چند خبر در فضیلتِ صَلَوات و سه روایت با چند حکایت در حُسنِ خُلق ، کتاب خود را زینت می‌دهیم .

نظر بدهید

لینک ثابت - نوشته شده توسط عبدالله افشاری در یادداشت ثابت - چهارشنبه 94 تیر 4 ساعت ساعت 7:27 عصر